مدرسه علمیه ریحانه النبی (سلام الله علیها) تهران

آغاز امامت امام زمان(عج)، زمانی برای شادی منتظران

بر اساس تعالیم اسلامى یكى از وظایف مهم هر مسلمان، انتظار ظهور حضرت قائم(عج) است؛ انتظار تحقق وعده الهى بر حاكمیت صالحان و تشكیل دولت اهل بیت رسول خدا(صلی الله علیه و آله) است. اما آیا هیچ مى‏دانید كه پاداش این انتظار چیست و چه ثمرى براى منتظران دارد؟
امام صادق(علیه السلام) در روایت زیر به این پرسش پاسخ مى‏دهند:
«الا اخبركم بما لا یقبل‏الله عزوجل من ‏العباد عملا الا به؟ فقلت: بلى. فقال: شهادة ان لا اله الا الله، و ان محمدا عبده [و رسوله] و الاقرار بما امرالله، و الولایة لنا، و البراءة من اعدائنا - یعنی الائمة خاصة - و التسلیم لهم، و الورع و الاجتهاد و الطمانینة، و الانتظار للقائم - علیه‏السلام - ثم قال: ان لنا دولة یجیى‏ء الله بها اذا شاء. ثم قال: من سره ان یكون من اصحاب القائم فلینتظر ولیعمل بالورع و محاسن الاخلاق، و هو منتظر، فان مات و قام القائم بعده كان له من الاجر مثل اجر من ادركه، فجدوا وانتظروا، هنیئا لكم ایتها العصابة المرحومة.(1)
سپس [امام] فرمود: براى ما دولتى است كه هر زمان خداوند بخواهد، آن را محقق مى‏سازد. آنگاه [امام] فرمود: هر كس دوست مى‏دارد از یاران حضرت قائم(عج) باشد باید كه منتظر باشد و در این حال به پرهیزكارى و اخلاق نیكو رفتار نماید، در حالى كه منتظر است، پس چنانچه بمیرد و پس از مردنش قائم(عج)، بپا خیزد، پاداش او همچون پاداش كسى خواهد بود كه آن حضرت را درك كرده است، پس كوشش كنید و در انتظار بمانید، گوارا باد بر شما [این پاداش] اى گروه مشمول رحمت‏ خداوند! آیا شما را خبر ندهم به آنچه كه خداى صاحب عزت و جلال، هیچ عملى را كه جز به آن عمل، از بندگان نمى‏پذیرد؟ گفتم: بله. فرمود: گواهى دادن به این كه هیچ شایسته پرستشى جز خداوند نیست و این كه محمد(صلی الله علیه و آله) بنده و فرستاده او است، و اقرار كردن به آنچه خداوند به آن امر فرموده، و ولایت ما، و بیزارى از دشمنانمان - یعنى خصوص امامان - و تسلیم شدن به آنان، و پرهیزكارى و تلاش و مجاهدت و اطمینان و انتظار قائم(عج) .
براى منتظران زمان غیبت همین پاداش بس كه نام آنها در زمره یاران امام عصر(عج)، و از جمله كسانى ثبت‏ شود كه آن حضرت را به هنگام ظهور همراهى مى‏كنند.

قسمتی از سخنان مولایمان علی (ع) در سوگ پیامبر (ص)
خدا می داند این غم جانکاه چقدر بر سینه امیر المونین علیه السلام تنگی می کند که حضرتش به هنگام تطهیر و غسل بدن پاکیزه پیامبر (ص) اینگونه دردمندانه ناله سر می دهد که:
” پدر و مادرم بفدای تو باد ای رسول خدا همانا با مرگ تو - رشته ای – از نبوت و احکام الهی و اخبار آسمانی بریده شد که با مرگ دیگران ( سایر پیامبران ) بریده نگردید . . .
اگر امر به شکیبائی و نهی از ناله و فریاد و فغان نفرموده بودی ، هر آینه ( در فراق تو ) سرچشمه های اشک چشم را ( با گریه بسیار ) خشک می کردیم ، و درد و غم پیوسته ، و حزن و اندوه همیشه باقی بود ، و خشکی اشک چشم و دائمی بودن حزن و اندوه در مصیبت تو کم است ، ولی مرگ چیزی است که بر طرف نمودن آن ممکن نبوده و دفع آن غیر مقدور است .
پدر و مادرم به فدای تو باد ، مارا نزد پروردگارت بیاد آورده و در خاطر خویش نگهدار .(نهج البلاغه، خطبه 235).

ضمن تسلیت به مناسبت فرا رسیدن سالروز رحلت پیامبر مهربانی و رحمت حضرت محمد مصطفی (ص) و شهادت کریم اهل بیت حضرت امام حسن مجتبی (ع) و شهادت آفتاب هشتم امامت حضرت علی ابن موسی الرضا (ع)، به استحضار میرساند: این مدرسه در نظر دارد مراسم سوگواری به مناسبت این ایام در روز چهارشنبه مورخ 18/9/94 از ساعت 8 الی 10 صبح با سخنرانی سرکار خانم ارفع از اساتید محترم حوزه برگزار نماید.
لذا از تمامی مدیران ارجمند، معاونین، کادر، اساتید و طلاب معزز جهت شرکت در این مراسم دعوت بعمل می آید.

در اربعین زیارت امام حسین (ع) جزو نشانه های مؤمن برشمرده شده است امام رضا (ع) فرمودند:«من زار قبر ابی عبداللّه بشطّ الفرات کان کمن زار اللّه فوق عرشه؛(24) هر کس قبر امام حسین(ع) را در کنار رود فرات زیارت کند، مانند کسی است که خداوند را در بالای عرش زیارت کند
وسایل الشیعه، ج 10، ص 18
به گزارش واحد فرهنگی ریحانه النبی(س)این مدرسه از روز سه شنبه 10/9/94 الی جمعه 13/9/94 به مناسبت روز اربعین حسینی (ع) اقدام به برگزاری اردوی زیارتی مشهد مقدس نمود که جمعی از طلاب همراه خانواده هایشان و بعضی از اعضاء هیأت امنا ومدیر مدرسه به همراه معاونین و همکاران فرهنگی شرکت داشتند .
طول مدت حضور در مشهد 3 روز بود ودر این مدت طلاب از برنامه های زیارت وسخنرانی حجت الاسلام دکتر قانع( از اعضای هیات امنا)و اطعام نذری بهره مند شدند .
این اردوی زیارتی در روحیۀ همکاری و تعاون طلاب بسیار مؤثر بود و در پایان برای همه طلاب مدرسه به عنوان سوغاتی اقلامی تهیه شد ضمناً برای فرزندان طلابی که حضور داشتند به جهت همراهی و شرکت در جلسات سخنرانی هدایایی تهیه و تقدیم حضورشان شد .

این بار، پدر در سوگ رقیه نشست

چقدر بی‌تابی دخترم! این همه دلشکستگی چرا؟ مگر دست‌های کوچکت در امتداد نیایش عمه، تنها از خدا آمدن بابا را طلب نکرد؟ اینک آمده‌ام در ضیافت شبانه‌ات و در آرامش خرابه‌ات. کوچک دلشکسته‌ام! پیش‌تر نیز با تو بودم و می‌دیدمت. شعله بر دامان و سوخته‌تر از خیمه آه می‌کشیدی و در آمیزه خار و تاول، آبله و اشک، صحرای گردان را به امید سر پناهی می‌سپردی.
مهربان دلشکسته‌ام! صبور صمیمی! مسافر غریب و کوچک من!
مگر نگفتی که بابا که آمد، آرام می‌گیرم. این همه ناآرامی چرا؟ مگر نگفتی بابا که آمد سر بر دامانش می‌گذارم و می‌خوابم؟ نه …، نه دخترکم نخواب! می‌دانم اگر بخوابی، دیگر عمه نمی‌خوابد.
می‌دانم خواب تو، خواب همه را آشفته می‌کند.
نه … نخواب دخترم!
دخترم! بگذار لب‌های چوب خورده‌ام امشب میهمان بوسه‌ای باشد از پیشانی سنگ خورده‌ات؛ از گیسوی پریشان چنگ خورده‌ات؛ از شانه‌های معصوم تازیانه دیده‌ات؛ از صورت رنگ پریده سیلی خورده‌ات. بگذار امشب، مثل شب آرامش تنور بر زانوان زهرا آسوده بخوابم.
نه دخترم! نخواب! بگذار بابا بخوابد.
و چنین شد که رقیه (س)، هنگامی که سر پدر در آغوشش بود، جان سپرد.

به گزارش واحد فرهنگی ریحانه النبی (سلام الله علیها) به استحضار میرساند روز سه شنبه 94/8/26 مصادف با 3 صفر ساعت 7:45 مجلس زیارت عاشورا برگزار شد پس از آن به مناسبت روز شهادت حضرت رقیه (س)روضه خوانی شد که بعضی از طلاب شرکت داشتند و از آنان پذیرایی شد.

باسمه تعالی

به گزارش واحد فرهنگی مدرسه ریحانه النبی به استحضار می رساند مراسم عزاداری روز شهادت امام الساجدین حضرت زین العابدین (علیه السلام) روز یکشنبه 17/8/94 ساعت 7:30 الی 8 برگزار شد ابتدا زیارت عاشورا قرائت شد سپس یکی از طلاب پایه سوم ذکر مصیبت وروضه خوانی برای امام سجاد (علیه السلام ) داشتند که در این مراسم بعضی از طلاب حضور داشتند .

جای آن دارد که بارد آسمان خون بر زمین                            در عزای سیّد سجّاد، زین العابدین

   آنچه او دید از جفای کوفیان و شامیان                        کافرم گر هیچ کس دیده است ظلمی این چنین

سی و شش سال از پس قتل پدر در کربلا                   روز و شب کاری نبودش غیر زاری و غمین

گاه برنی جلوه گر دیدی سر پاک حسین                             گاه خوردی تا زیانه از غلامان حَصین

خویش را از اهل دین خواندند آن بی دین گروه                   وانگهی بستند در زنجیر کین، سلطان دین

(نصیر اصفهانی)