مدرسه علمیه ریحانه النبی (سلام الله علیها) تهران

از امام صادق علیه السلام نقل شده است که حسین بن علی علیه السلام بر برادرش امام حسین علیه السلام وارد شد و چون به او نظر کرد گریست. امام حسن علیه السلام علت گریه را سوال فرمودند. امام حسین علیه السلام فرمود: برای مصائبی که بر تو وارد می شود گریه میکنم.
امام حسن علیه السلام فرمودند: مرا به وسیله زهر شهید خواهند کرد ولی روزی همانند روز تو نیست. ای اباعبدالله، سی هزار مرد که ادعا دارند از امت پیامبرند و خود را به اسلام منسوب میکنند بر کشتن و ریختن خون تو اجتماع میکنند.حرمت تورا هتک و زنان و فرزندان تورا اسیر و اموالت را غارت میکنند. در آن هنگام خداوند لغنت خود را بر بنی امیه نازل میکند و آسمان خون ببارد و هر چیز حتی ماهی بر تو بگریند.
(مقتل الحسین مقرم – اللهوف )

روز ششم محرم ، روز حضرت قاسم
در سال 50 ه.ق وقتی کار سم جعده ملعونه- همسر امام حسن علیه السلام- به آنجا کشید که پاره های جگر امام در اثر آن، از دهان مبارکش بیرون آمد، در لحظه های آخر، همه اهل و عیال خود را به امام حسین علیه السلام واگذاشت یکی از فرزندان امام حسن علیه السلام در این لحظات شاهد ماجرا بود و چشم از عمو بر نمی داشت، قاسم علیه السلام بود کودکی که حدود سه بهار از عمر شریفش سپری نگردیده بود.
با نقشه معاویه بن ابو سفیان کشید تا یزید را به جای خود بنشاند. حضرت حسین علیه السلام برای بیعت نکردن با یزید، مجبور به ترک مدینه شد. در قافله ای که به سوی مجاز رهسپار بود. اهل و عیال امام مجتبی هم بودند. مکه، برای امام حسین علیه السلام امن نبود که یزیدیان در زیر لباس های احرام، شمشیر بستند و قصد کشتن امام را داشتند. بنابراین بر اساس نامه دعوت کوفیان- که مسلم بن عقیل علیه السلام هم آنرا تایید کرده بود- روز 8 ذیحجه که حجاج ، در تدارک رفتن به عرفات بودند، از مکه بیرون آمد.
کار کاروان سرگردان حسینی به کربلا کشید و در محاصره قرار گرفت تا شب عاشورا فرا رسید. اینک قاسم بن الحسین سیزده ساله شد و در مدتی که پدرش را از دست داده بود، امام حسین علیه السلام چنان در تربیت قاسم کوشیده و با او انس داشته که او را (یا بنی ) ای پسرکم خطاب میکرد.

ابو حمزه می گویند. از حضرت زین العابدین شنیدم که می فرمود:
چون شب عاشورا فرا رسید، پدرم تمامی اصحاب و یاران خود را جمع کرد و به آنها فرمود:
ای یاران و پیروان من تاریکی شب را مرکب خود قرار ده و جان خود را نجات دهید که مطلوب این قوم، جز من کسی نیست و….
پس از امتناع آنان، آن حضرت فرمود: همانا فرد من کشته می شوم و همه کسانی که با من هستند نیز کشته خواهند شد و از شما احدی باقی نخواهد ماند.
قاسم ین الحسن علیه السلام که در این جمع حاضر بود، مشتاقانه پرسید: آیا من هم کشته خواهم شد.
امام حسین علیه السلام با مجتبی پدرانه به او فرمود: یا بنی، کیف الموت عندک پسرم مرگ در نزد تو چگونه است؟
و قاسم بدون لحظه ای درنگ پاسخ داد: یا عمّ احلی من العسل عمو جان از عسل شیرین تر است
امام حسین علیه السلام هم فرنود: عمویت فدایت شود آری و الله تو یکی از مردانی هستی که در رکاب من به شهادت خواهی رسید.

محرم همچون عاشورا، رمز احیای خاطره حماسه های کربلاست.
گویی محرم جز حسین و کربلا هیچ ندارد.
(کربلا و محرم نگرش انسان را به زندگی تغییر می دهد)
محرم هدف برای زندگی کردن را عمیق تر میکند.
محرم به زندگی معنایی بس عظیم می بخشد
محرم ماه توبه است و ماه بازگشت به خدا و ماه پیدا کردن حقیقت و راه درست مردن است.
(محرم بهترین شیوه زندگی را به انسان می آموزد و نیز بهترین مردن و بدرود گفتن دنیا را می آموزد.)
محرم درس وفاست درس آزادی و آزادگی و درس عزت است.
محرم فروردین جانهاست و بهار ایمانهای سست شده و طراوت اندیشه های مرده و افسرده و خوابیده، و شکوفایی غنچه های بسته بیداری و آگاهی و ایثار و فداکاری است. محرم ماه پاسداری از حرمت انسان است. محرم حریم ایمان و حصار قرآن است.
برای رسیدن به کربلا باید اراده آهنین، قلبی شجاع و عشقی سوزان داشت و در این سفر باید ره توشه ای از صبر و یقیقن، پاپوشی از توکل، سلاحی از ” ایمان” و مرکبی از “جان” داشت، تا به منزل رسید. چرا که راه کربلا از “صحرای عشق” و “میدان فداکاری” و پیچ و خم خوف و خطر میگذرد و حسین علیه السلام، چشمه ای از حقیقت و حریّت است که تا ابد کام تشنگان آزادی را سیراب می سازد.

مراسم سوگواری اباعبدالله الحسین علیه السلام در روز 25/7/94 مصادف با سومین روزر ماه محرم الحرام با تلاوت آیاتی از قرآن کریم آغاز شد سپس سر کار خانم فرشاد جو مدیرۀ محترمه بیاناتی را ایراد فرمودند و درباره مباهله و داستان آن صحبت کردند.
در ادامه ایشان فرمودند:
اگر جمع شوید و فقط فضائل اهل بیت را بگویید، خداوند ملائک را امر میکند که استغفار کنند برایتان و این لحظات جزء لحظات عمرتان حساب نمی شود. وسپس روایتی از امام صادق علیه السلام فرمودند: من احب شیئاً حشره الله معه و لو کان حجرا کسی که چیزی را دوست داشته باشد با آن محشور می شود و لو اینکه سنگ باشد.
مراقب باشید که چه کسی را دوست دارید و با چه کسی محشور میشوید.
حدیث دیگر:
من مات علی حب آل محمد مات شهیدا کسی که بر محبت آل محمد (ص) باشد به عنوان شهادت می میرد و با بخشندگی و مغفرت خداوند روبرو خواهد شد و در این حال به او بشارت جنت می دهند و قبرش وسیع می شود.
بعد درباره اشک امام حسین علیه السلام گفته شدکه اشک امام حسین علیه السلام علم و عشق شما را زیاد می کند بهار اشک امام حسین علیه السلام دهه اول است. از روز دوم محرم کاروان به کربلا رسید. امام حسین علیه السلام یارگیری می کنند و این از رحمت امام حسین علیه السلام علیه السلام است که فرمودند هل من ناصر ینصرنی؟آیا کسی هست که مرا یاری کند که دستش را بگیرم و به عرش اعلی ببرم؟بیایید دامن آقا را بگیرید و بگویید ما هم می خواهیم مثل حر باشیم.
حر گفت هل لی التوبه؟ آقا آیا ما را می پذیری و به کاروانت راه میدهی؟وتوصیه داشتند که در این باره از سرباز 6 ماهه کمک بخواهید.

در این ایام طلاب پایه های حوزه ریحانه النبی در هر روز مراسم سوگواری و قرائت زیارت عاشورا و

سخنرانی و صبحانه را از عزاداران حسینی بر عهده گرفتند.