عاملان و آمران به معروف

25 اردیبهشت 1394 توسط مدرسه علمیه ریحانه النبی (سلام الله علیها ) تهران

خوب باشم، خوب باشی، خوب باشیم!

خوب که باشم، باید از تو نیز بخواهم که خوب باشی.

خوب که باشی، باید دست مرا نیز بگیری تا خوب باشم.

خوب که باشیم، باید خوبی را از هم طلب کنیم، خوبی را به هم امر کنیم.

او که این روزها دلمان در کرب و بلایش طوفانی است، عین خوبی و نور بود.

او که این روزها چشمانمان را سخت بارانی کرده است، رفت تا خوبی بماند.

او که این روزها وجود ما را به تب و تاب کشانده است، قیام کرد

برای امر به خوبی ها و نهی از بدی ها.

«من نه به دلیل خودخواهى یا خوشگذرانى یا فساد و یا ستمگرى از مدینه

خارج مى‏شوم، بلكه هدفم اصلاح در امت جدم است و خواسته‏ام

امر به معروف و نهى از منكر مى‏باشد.

می‏خواهم به سیره و قانون جدم و پدرم، على بن ابى طالب، عمل كنم.

هر كس این حقیقت را از من بپذیرد [و از من پیروى كند] راه خدا را پذیرفته است

و هر كه مرا رد كند[ و از من پیروى ننماید]، با صبر و استقامت

راه خود را پى خواهم گرفت تا خدا میان من و افراد حكم كند

كه او بهترین داوران است.»(1)

خوبی ها، ما را بالا می برد.

بدی ها، ما را نابود می کند.

من و تو اگر هم را به خوبی امر نکنیم و در مقابل بدی سکوت کنیم، کرب و بلا

هر روز و هر لحظه تکرار (2)می شود، نابود می شویم!

«آنكه منكَر را با قلب و دست و زبانش انكار نكند، مرده‏اى است میان زندگان.»(3)

(1) مقتل الحسین، ص‏156
(2) کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا
(3) تهذیب الأحكام، ج 6، ص181