مدرسه علمیه ریحانه النبی (سلام الله علیها) تهران

چرخ مي خورم و سرگرداني ام را يله مي كنم روي گنبد

و گلدسته ها

چرخ مي خورم و بي قراري ام از ايوان مي گذرد

و بند مي شود به پنجره فولاد

چرخ مي خورم و تشنگي ام در حوالي سقاخانه پرسه مي زند

چرخ مي خورم مدام و كبوتر آرزوهايم بال‌ بال مي زند

من همان آهويم كه همزاد خطر بود و ترس خود را از دامان

امن تو آويخت

همان آهويم كه غريبانه نگاهش را به دستان اجابت تو دوخت،

همان آهويم كه هنوز هم ضمانت بي دريغ تو را فخر مي كند

نشاني ساده تو از خاطر هيچ‌ كس نمي رود؛‌وقتي خورشيد،

خانه زاد شماست و باران، پاداش دست بر آسمان بردنتان؛

وقتي ابرها سايه ‌سار شمايند و شما سايه بان خاك تا افلاك

و من هنوز آه مي كشم و هنوز چرخ مي‌خورم و هنوز چشمم

به گنبد و گلدسته هاست و هنوز تو ضامن تمام آهوان غريبي